همه‌چیز با یک «چه می‌شد اگر…» رقم خورد.
این‌طور بود که به خیال‌مان پَر و بال دادیم…چه می‌شد اگر یک سنگِ محک درست و حسابی می‌داشتیم که هم عیارِ محتواها را می‌سنجید و هم نیاز کارفرما را به مهارت‌ِ تولیدکنندهٔ محتوا پیوند می‌زد، آن‌هم نه با یک عامل بلکه با چندجور مولفه‌ی کمّی و کیفی؟ یعنی آن‌وقت بساط خواسته‌هایِ سودجویانه و کارهایِ بی‌کیفیّت جمع می‌شد؟ هم بله و هم نه! چون این تازه آغاز راهی دراز است؛ باید پا را فراتر گذاشت. چه می‌شد اگر اثرم شناسنامه می‌داشت؛ چه شعر می‌بود و چه موشن‌گرافی، چه متن می‌بود و چه تصویر. چه می‌شد اگر برای اثرم خانه‌ای می‌بود تا خودشْ خودش را تعریف کند. جایی که مأمن باشد، نظم ببخشد و هیچ‌کسی در پشت کاری که انجام داده گم‌نام نماند؛ بله، سی‌وی‌مو همان‌جاست؛ یک‌جور نمایشگاه چندبُعدی که بستری می‌شود برای آگاهی؛ آگاهی از یکدیگر، از دنیاهامان، از اثرهامان. شبکه‌ای امن از ارتباطات سالم، پویا برای همگانی‌سازیِ اطلاعات. کیفیت خوب، حق همه‌ست، مگر نه؟
با احترام،
تحریریه‌ی سی‌وی‌مو
